tanım: belim dünkü duvarlardan atlama, yerlerde yuvarlanma atraksiyonları yüzünden fena ağrıyordu, gezideki yumuşamayı da görünce çıkmadım sokaklara bugün. belimi sikeyim, kopaydı belim eylemleridir…
ben yarı istanbullu yarı ankaralı bir insan evladı olarak gördüm kendimi hep, ailemin bir tarafı orada, bir tarafı burada. ama bu saatten sonra ben ankara bebesiyim. ayıptır, günahtır, zulümdür ankara’da yapılanlar. baştan beri ankara’dayım ve taksimde olaylar sert geçerken oraya otobüs kaldırdık lan biz burdan, insafsızlar… sonra neymiş ayrıştırıyormuşuz! atomlarınıza ayrıldınız piyanoyu görünce hemen ama?
ayıptır, ayıp… daha dün kendim, boğazım yırtılıncaya kadar her yer taksim her yer direniş diye bağırıyordum. bugün de kardeşlerim devam ettiler aynısına. gocunmayız biz bağırırız, delikanlı çocuklarız animallah… ama bu ne gevşekliktir?
hiç mi tarih bilmezsiniz? tarih boyunca görülmüştür ki; ankaraya sahip olan anadoluya sahip olur…
hiç mi kadir, kıymet bilmezsiniz. siz orada içerken biz olaylar başladığından beri ağzımıza tek damla alkol sürmedik biri yaralanır bir şey olur diye… (tamam bi kere olaysızdı, o gün iştim la)
bluesyemre 
Leave a Reply